#1. Na dobry początek.
Początki nigdy nie są łatwe. Zawsze towarzyszy mi wielki stres, który potrafi zawładnąć moim ciałem, ale życie mamy jedno i trzeba próbować wszystkiego!
Tym krótkim, użalającym się nad sobą wstępem zaczynam prowadzić bloga "z językiem polskim przez życie". Nie mam pojęcia czy ktokolwiek się zainteresuje tym co będę tu pisał, ale wierze w to, że garstka osób się znajdzie.
Zdaje sobie sprawę, że ludzie starsi, o wiele mądrzejsi ode mnie pomyślą sobie "co za gówniarz.. pff. Dopiero 16 lat, a już będzie mnie uczył jak mam mówić po polsku", ale naprawdę tak nie jest. Nie mam zamiaru nauczać jak poprawnie posługiwać się polszczyzną, sam tego nie wiem. Chciałbym poprostu szerzyć zamiłowanie do naszego języka, czyż nie jest piękny? Jest!
W pierwszym wpisie wypadałoby napisać kilka słów o sobie, kim Ja w ogóle jestem?
Dokońca sam tego nie wiem, szukam siebie. Chociaż pewien jestem, że mam na imię Tomek, z tego co wiem to takie imię rodzicie dali mi na chrzcie. Jestem szesnastolatkiem, który jak już każdy się domyślił będzie pisał o języku polskim. Chciałbym od razu powiadomić, że nie jestem jakoś wybitnie mądry. Popełniam masę błedów ortograficznych, interpunkcyjnych jak i wszystkich możliwych. Oczywiście pracuję nad tym, w sumie to mam jeszcze sporo czasu. Nie wiem, czy województwo z którego pochodzę Was interesuję, ale jestem z lubelszczyzny (tak jak p. Paulina Miłkuła, hiih).
A co do Pauliny, to dzięki niej tak bardzo polubiłem język polski. Oczywiście przed jej kanałem też od zawsze mnie interesował, ale Ona dodała mi takiej eneregii jakiej nigdy nie miałem. Oczywiście zobowiązany jestem napisać o mojej polonistce z gimnazjum, była świetna. Naprawdę, to była najlepsza Pani jaka kiedykolwiek mnie uczyła, dużo się od niej dowiedziałem i za to dziękuję.
Także podsumowując mój pierwszy post. Nie mam zamiaru uczyć polskiego, bo sam mało wiem. Moim celem jest przekonanie do niego innych!
Do następnego razu,
Tomek. :)
